Świat Alfreda Döblina.

Książka Berlin Alexanderplatz jest opowieścią o Franku Biberkopfie, który zostaje wypuszczony z więzienia po odbyciu kary za zabójstwo. W tle opisane jest życie światka przestępczego oraz bezrobotnych, niewykwalifikowanych ludzi, którzy zamieszkują modernizujący się Berlin. W 1976 roku powstało na jego podstawie słuchowisko radiowe, a w 1980 roku serial telewizyjny.

Alfred Döblin dorastał w czasach, w których antysemityzm sięgał w głąb pruskiego systemu szkolnictwa, co nie czyniło jego dzieciństwa łatwym i szczęśliwym. Medycynę studiował w Berlinie i Freibergu, ale nie rozpoczął praktyki. Zamiast tego wciągnęła go filozofia Kanta, Nietzschego i Schopenhauera.

Od 190 roku pisarz był aktywnym uczestnikiem sceny awangardowej Berlina i uważany jest za jednego z założycieli Ekspresjonizmu. Szybko jednak zmienił swoją filozofię na rzecz radykalnego anty-subiektywizmu. Jego prace publikował m.in. słynny Der Strum.

Przed sukcesem pierwszej powieści Döblin odbywał praktyki psychiatryczne niedaleko Alexanderplatz. W czasie I wojny światowej służył w niemieckiej armii jako oficer i lekarz.

Po wojnie przesiadywał z innymi ówczesnymi twórcami kultury (m.in. Bertoldem Brechtem, Georg'em Groszem) w Romanisches Café. W 1928 roku został mianowany na dyrektora Pruskiej Akademii Sztuk Pięknych, ale po dojściu do władzy nazistów musiał opuścić kraj. w 1933 przeniósł się do Francji, a następnie do USA i do 1945 mieszkał w Kalifornii. Do Europy wrócił jako członek Francuskiego Ministerstwa Kultury. Zawiedziony rozwojem niemieckiej polityki osiadł w Paryżu i otrzymał francuskie obywatelstwo.

Jego syn, Wolfgang Döblin (1915-1940) został znakomitym matematykiem i po otrzymaniu dyplomu na Sorbonie przyłączył się do francuskiej armii. Popełnił samobójstwo gdy w Housseras pojmali go Niemcy.

Bibliografia:

Books and writers, http://www.kirjasto.sci.fi/adoblin.htm [10.09.2014]